پرسش و پاسخ نظام قدیم

یکی از کارهایی که ممکن است هنگام برقراری ارتباط روی شخص انجام شود؛ «فیزیوتراپی» است. به این معنا که اگر ناحیه‌ای از بدن ما نیاز به فیزیوتراپی داشته باشد؛ به صلاحدید هوشمندی، در آن ناحیه حرکاتی انجام می‌شود که دست ما نیست و ما هیچ نقشی در انجام آن حرکات نداریم. به‌طور مثال ممکن است گردن ما به سمت عقب حرکت کند و در حالت خاصی قرار گیرد که این حالت را خود ما ایجاد نکرده‌ایم. 

رفرنس پاسخ:

-فایل تصویری جلسه 1 دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (1:54:10 تا 1:54:29)

-فایل تصویری جلسه 1 دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (1:57:01 تا 1:57:18)

-فایل تصویری جلسه 2دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (39:05 تا 39:32)

ابتدا روی لینک ربات فرادرمانگاه به آدرس زیر کلیک کنید:

https://t.me/Taherifaradarmangah_bot
و یا نام آن را (Taherifaradarmangah_bot) در تلگرام سرچ کنید تا به فرادرمانگاه وارد شوید.

پیام خوش‌آمد گویی برای شما ارسال می‌شود.

روی کلمه start بزنید. در قسمت پایین صفحه، گزینه‌های انواع ارتباط‌های قابل درخواست، برای شما نمایش داده می‌شود.
طبق نیاز خود، ارتباط متناسب با موضوع درخواست را انتخاب کنید و روی آن بزنید.
پیامی برای شما ارسال می‌شود که در آن از شما خواسته شده که نام و ساعت یا ساعت‌های ارتباط خود را بنویسید. لازم به‌ذکر است، در صورتی‌که ارتباط «ذهن اشتراکی» را درخواست کنید؛ از شما خواسته می‌شود که نوع بیماری و توضیح بسیار مختصری از بیماری، در حد یک یا دو خط بنویسید و ارسال کنید.
پس از ارسال پیام شما مبنی بر نام و ساعت یا ساعت‌های ارتباط، کلمه done برای شما ارسال می‌شود و به این معناست که درخواست ارتباط شما دریافت و انجام شد. شما می‌توانید، هم بلافاصله بعد از ارسال درخواست و هم در ساعت‌های تعیین شده خودتان که برای فرادرمانگاه ارسال کردید؛ در ارتباط قرار گیرید.

در صورت دسترسی نداشتن به لینک فرادرمانگاه مَجازی طاهری، می‌توانید آدرس زیر را در تلگرام سرچ کنید:
Taherifaradarmangah_bot

هنگام ارتباط، نیازی به نیت یا فکر کردن و تمرکز روی موضوع خاصی نیست. ما باید فقط شاهد محدوده وجود خودمان باشیم و چارچوب بدن خود را زیر نظر داشته باشیم تا بتوانیم علائم اسکن را متوجه شویم و نهایتا به یک گزارش در این خصوص برسیم.

رفرنس پاسخ:

-فایل تصویری جلسه 1 دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (2:06:19 تا 2:06:55)

زمانی‌که درخواست ارتباط داده می‌شود، ارتباط شخص درخواست دهنده در 24 ساعت برقرار است و شخص در 24 ساعت شبانه روز، هر زمانی که مایل باشد؛ می‌تواند در ارتباط قرار گیرد. اما یک طریق دیگر پیگیری ارتباط، عهد و پیمان ساعتی است. در این حالت، در واقع شخص پیمان می‌بندد که من راس این ساعت، در ارتباط می‌نشینم و در واقع ما با هم یک نوع پیمان بسته‌ایم و هر کسی می‌تواند چند نوبت ساعت برای ارتباط خود تعیین کند.

در واقع، ما یک ارتباط عام داریم که 24 ساعته است و یک ارتباط خاصداریم که «پیمان»است. به‌طور مثال، وقتی قرار است یک نفر را ببینیم، هم می‌توانیم بگوییم که من هر وقت فرصت شد می‌آیم، هم می‌توانیم بگوییم من ساعت 8 می‌آیم. این دو با هم تفاوت دارند. هر چند که در هر دو حالت، «آمدن» وجود دارد ولی در یکی از این حالات ما ملزم هستیم و مشتاق هستیم که سر ساعت برویم ولی در حالت دیگر، بی‌خیالی و بی تفاوتی وجود دارد و ممکن هم هست آن را به فردا یا پس فردا موکول کنیم. بنابراین یک روش پیگیری ارتباط وجود دارد که بر مبنای بستن پیمان است و برای آن ساعت تعیین می‌کنیم و راس ساعت مقرر در آنجا حاضر می‌شویم. اما علاوه بر آن، هر لحظه‌ دیگری نیز می‌توان در آن قرار حاضر شد. همانطور که هر لحظه‌ای می‌توانیم نماز بخوانیم و صلاتی داشته باشیم. چون بارگاه خداوند تعطیلی ندارد و هر زمانی می‌توانیم وارد شویم ولی با این وجود، زمان‌هایی به عنوان پیمان مشخص شده است‌. مثلا زمان طلوع خورشید ‌را به عنوان یک پیمان تعیین کرده‌اند ولی این به آن معنا نیست که در سایر زمان‌ها درگاه الهی تعطیل باشد و نتوانیم حضور یابیم. بنابراین وقتی فرد با پیمان می‌رود، در واقع متعهد می‌رود و از قبل لحظه شماری می‌کند که لحظه‌ دیدار و ملاقات برسد ولی اگر همینطور بدون پیمان باشد؛ ممکن است آن اشتیاق لازم در آن پیدا نباشد. تفاوت در این موضوع است وگرنه زمانی که برای کسی ارتباط اعلام می‌شود؛ آن ارتباط، 24 ساعته برقرار است و ساعتی که توسط درخواست کننده تعیین می‌شود؛ در واقع ساعت قرار ملاقات و پیمان او است.

رفرنس پاسخ:

-فایل تصویری جلسه 1 دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (2:46:32 تا 2:47:26)

-فایل تصویری جلسه 2دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (30:13 تا 32:32)

در صورتی‌که درخواست کننده ارتباط، فقط نامش را به فرادرمانگاه بدهد و درخواست ارتباط کند و خودش در ارتباط ننشیند؛ به‌منزله ارتباط یک طرفه می‌باشد که ارتباط یک‌طرفه هم آمار درمان مختص به خود را دارد ولی ارتباط‌های دوطرفه، آمار درمان بالاتری دارند و توصیه ما برقراری ارتباط دوطرفه است و پیشنهاد می‌کنیم که افراد پس از ارائه درخواست اتصال به فرادرمانگاه، در ساعات تعیین شده توسط خودشان، در ارتباط قرار گیرند.

رفرنس پاسخ:

-فایل تصویری جلسه 2دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (2:01:10 تا 2:01:24)

-فایل تصویری جلسه 4دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (09:06 تا 09:21)

برای قرار گرفتن در «اتصال (ارتباط)» کافی است که شخص متصل شونده، چشم خود را ببندد و «شاهد» شود. به این معنا که به عنوان یک محقق، نظاره‌گرِ چارچوب وجود خود باشد و در حین نظاره هیچ‌گونه قضاوت و تعبیر و تفسیری نداشته باشد( تعبیر و تفسیر، پس از اتصال) و تنها اتفاقاتی که در این چارچوب می‌افتد را زیر نظر بگیرد. اتفاقاتی از قبیل دریافت علائم در بخش هایی از بدن، عبور جریان، گرم و سرد شدن، تیر کشیدن، ضربان، گزگز، دیدن رنگ، نور و ... 

هریک از موارد فوق از علائم اسکن توسط شبکه شعور کیهانی می‌باشد.

به‌عبارتی، فرد درمانگیر فقط شاهد و ناظر فعل و انفعالاتی است که هوشمندی بر اجزای وجود او اعمال می‌کند و خودِ او هیچ نقشی در اسکن بر عهده ندارد. 

وضعیت و جهت قرار گرفتن شخص (نشسته، ایستاده، خوابیده) هیچ‌گونه تاثیری در برقراری «اتصال (ارتباط)» ندارد و برقراری ارتباط در هر مکانی اعم از ثابت یا متحرک (درون ماشین، کشتی، اتوبوس، هواپیما و....) امکان‌پذیر است.

هنگام برقراری «اتصال (ارتباط)»، نیازی به نیت، فکر کردن به موضوعی خاص، تمرکز، تخیل، تصور، تجسم، ذکر، مانترا، نماد، تلقین، سعی، کوشش، تلاش، اراده و ... نیست. همچنین عوامل انسانی و خصوصیات فردی و فاکتورهایی از قبیل شرایط جغرافیایی، توان‌های فردی، سن، جنسیت، نژاد، ملیت، تحصیلات، اعتقادات، تیپ ساختاری موفولوژی، علم اعداد، موقعیت ستارگان، سال و ماه تولد افراد و... هیچ تاثیری در برقراری ارتباط ندارند.

لازم به ذکر است که «بستن چشم» به هنگام برقراری «اتصال (ارتباط)» الزامی نبوده و نقشی در برقرار شدن یا برقرار نشدن «اتصال (ارتباط)» ندارد و تنها به این دلیل توصیه می‌شود که وقتی چشم‌ها باز هستند؛ معمولا حواس افراد متوجه محیط اطراف و اتفاقات پیرامون بوده و ممکن است متوجه برقراری «اتصال (ارتباط)» و اسکن آن نشوند. «بستن چشم» کمک می‌کند که متصل شونده بتواند حواس خود را معطوف به چارچوب وجود خود سازد. بنابراین باز یا بسته بودن چشم، به انتخاب خود افراد است. 

عدم احساس اسکن و «اتصال (ارتباط)»، لزوما به معنای برقرار نشدن ارتباط نیست. در اغلب موارد این امر دلایل مشخصی دارد که با ادامه و پیگیری ارتباط برطرف می‌شود.

*دلایل حس نکردن اسکن و «اتصال (ارتباط)»:

۱ـ تشتت ذهنی (آشفتگی ذهنی شدید)

۲ـ افسردگی

۳ـ قفل ذهنی

۴ـ تشکیل نشدن حلقه به دلیل بی‌طرف نبودن و داشتن موضع‌گیری منفی و احساس تمسخر نسبت به حلقه فرادرمانی

نکته: غیر از مورد چهارم، عدم احساس اسکن و ارتباط، تاثیری در فرادرمانگری و فرادرمانگیری ندارد.

رفرنس پاسخ:

- کتاب انسان از منظری دیگر صفحه ۹۲ - ۱۲۵- ۱۲۶- ۱۲۹- ۱۳۵

- فایل تصویری جلسه ۱ دوره ۱ نظام قدیم نسخه اول: (۲:۰۰:۲۶ تا ۲:۰۲:۱۵)

- فایل تصویری جلسه ۱ دوره ۱ نظام قدیم نسخه اول: (۲:۰۶:۱۹ تا ۲:۰۶:۵۵)

- فایل تصویری جلسه ۱ دوره ۱ نظام قدیم نسخه اول: (۱:۳۹:۵۲ تا ۱:۴۱:۱۸)

نظر به اینکه فرادرمانی توسط شعور کیهانی صورت می‌گیرد؛ فرادرمانگر حق ندارد هیچ‌ نوع از بیماری‌ها را غیرقابل علاج بداند و نوع بیماری اعم از: بیماری مادرزادی، عیب در عملکرد اعضا، بیماری‌های عفونی، معایب مکانیکی، کهولت و خستگی، مشکلات ذهنی، روانی، روان تنی، ذهنی تنی، مزمن یا حاد بودن یا قدمت بیماری، تاثیری در فرادرمانی ندارد.

رفرنس پاسخ:

- کتاب انسان از منظری دیگر صفحه 128

-فایل تصویری جلسه 2 دوره 1 نظام قدیم نسخه اول: (2:04:37 تا 2:05:12)